KRATKA BIOGRAFIJA
Leb i sol su osnovali Vlatko Stefanovski i Bodan Arsovski, 1. januara 1976. godine, koji su dotle zajedno bili u makedonskim grupama VIS Jegulje, Iris i Breg. Prvi uspeh su imali već naredne godine na festivalu u Subotici, gde su dobili prvu veću nagradu. Prvi album snimaju septembra 1977. godine.
U tom periodu su svirali kao predgrupa Bijelom dugmetu na turneji po zemlji. Početkom 1978. godine na Opatijskom festivalu dobijaju nagradu za obradu narodne pesme iz zapadne Makedonije ,,Aber dojde Donke”, a zagrebačka komisija im dodeljuje nagradu Sedam sekretara SKOJ-a, tada jedno od najcenjenijih priznanja. Tokom karijere nisu odstupali značajnije od sebi svojstvenog zvuka. Jedini problem su im bili česti odlasci članova iz benda. Desetogodišnjicu postojana su obeležili kompilacijom ,,Zvučni zid”, koja je sadržala muziku za film, pozorište i TV, koju su intenzivno stvarali tokom karijere.
Grupa je tokom karijere često svirala u inostranstvu: Amerika (u poznatom njujorškom klubu CBGB), Kanada, Holandija, Kipar, Rusija, Italija, Austrija, Irska, Švedska, Španija, Grčka, Danska i druge zemlje. Krajem osamdesetih i početkom devedesetih su na vrhuncu karijere. Za njihove koncerte u Jugoslaviji se uvek tražila karta više. Serije koncerata koje su održavali, su samo uvećavale njihovu popularnost.
Poslednji nastup Leb i sol su održali 13. decembra 1995. godine u Solunu u klubu Miloš. Po prestanku rada grupe svi članovi su i dalje ostali u muzici. Uglavnom su svi krenuli da grade solo karijere, sa manje ili više uspeha. Vlatko Stefanovski važi i dalje za jednog od najboljih gitarista na tlu bivše SFRJ. On i Bodan su vlasnici izdavačke kuće Third Ear Music, koju su osnovali još 1990. godine.
Dragoljub Djuričin je vrhunac popularnosti doživeo u Srbiji 2000. godine, na demonstracijama, kada je bio aktivan učesnik sa svojom grupom bubnjara. Posle svrgavanja režima Miloševića, na špici za Dnevnik je nekoliko dana bio Djuričin sa svojim bubnjarima i na komičan i pamtomimičan način ga najavljivao.
