Sto te nema, sto te nema
kad na mlado poljsko cv’jece
biser njize ponoc n’jema
kroz grudi mi zelja l’jece
sto te nema, sto te nema

Kad mi sanak spokoj dade
i dusa se miru sprema
kroz srce se glasak krade
sto te nema, sto te nema

Procvjetala svaka staza
k’o sto bjese divnih dana
po ruzama i sad prska
bistra voda sadrvana, sadrvana

Ispod rose zumbul gleda
iz behara miris vije
a za mene k’o da cvili
i u bolu suze lije, suze lije

E, moj konjicu bijeli
moje desno krilo
gdje je doba ono?
gdje su dani oni?
Kad je srce puno rahatluka bilo.
Znas li case one?
Pozno sunce sije
vrhovi munara kao vatra gore
a svuda iz basca miris djula vije.
Mi se povracamo iz lova
iz gore
a ona na svojim demir pendzerima stoji
ljepsa i od veceri i od sabah zore
na me ceka
gleda i casove broji kad cu proci
a ja, kad bih blizu bio
slao bih joj pozdrav kuburlija svojih
ona sa pendzera djul i behar mio
prosula bi hitro
ik´o snijeg na me
pahuljice meke padale su tiho
kao da su sevdah cutale i same.
O, kako je tada puno sunca bilo
a sada svuda mutni oblaci i tame.
E, moj konjicu vjerni, moje desno krilo.

Sto te nema, sto te nema
vedri istok kad zarudi
u treptaju od alema
i tad srce pjesmu budi
sto te nema, sto te nema

I u casu bujne srece
i kad tuga uzdah sprema
moja ljubav pjesmu krece
sto te nema, sto te nema

Kako mi je srce jadno
kao da ga neko bode
te sve place i sve pita
kuda moja Zejna ode

Je li grijesna sabah zora
il’ nebeska sjajna zvijezda
je li grijesna ljubav moja
k’o glas ptice iz gnijezda