Udica se zadije za prste
taman ono koliko jon triba
da se covik siti da je dobro
sto nisan rodi kano riba

Kano riba s ljuskama o’ srebra
sto se ne da vanka iz dubine
cutin da me iscu ‘ladna justa
pa se krijen doli od sudbine

Medju rebra potonulog broda
sa bandiron potonulog carstva
sad je vije samo ‘ladna voda
zibaju je jusnama bez glasa

Ref.
Vidin kosti usnulih mornara
zagrljeni s moren kako muce
more, pusti vojsku neka spava
to su samo dica daleko od kuce

Odore s botunima o’ srebra
ruzinavi macevi u tmini
pa se spustan moru medju rebra
da mu cujen sarce kako pini

Ref.

Gledan kosti usnulih mornara
mladu krv ca tribalo je prolit
cutin, more kaze, Bogu fala
ca se nisan rodi kano covik